centro grauitatis solidorum sterilis ingenij mei
testes libelli à mortis æmula me obliuione defen
dant. Stomacharis hic, arbitror, quòd tantum
spectem de nihilo; sed magis confessionis impu
dentia. At verò non impetus animi ad gloriam,
cuius nullum mihi natura semen impartiuit (sit
gloriæ loco ignauiæ fugisse dedecus) sed tua er
ga me voluntas, meisapta studijs liberalitate te
stata hunc ardorem expressit. Tanta enim est
venustas tuæ virtutis ex mei meriti penuria, vt
putem sine me indice illam diminutum sui specta
culum posteris præbituram. Nihil ergo minus
cogitans quàm quî tua beneficia cumulando per
turbatis iudicijs satisfacerem, scientia scilicet,
& virtute illa, qua maximè superbit eneruata, &
arescens Mundiætas; nullum opulentiæ meæ, ar
tis alienæ specimen pro munere gratiæ à te acce
pto partem tibi reddidi: sed ingenij mei partum,
qualis is cumque est; quod & grati animi quæsi
tum monumentum crimine me audaciæ liberet,
si quodimpendeat, palam dedicaui. Alij tibi co
lumnas honestissimis titulis ornatas erigant: sta
tuas in foris collocent: magnificas ædes extruant,
quarum in frontibus grandes marmoreæ tabulæ
flammantibus auro syderibus, & peregrinis lapi
dibus intextæ ea de te viuo referant saxum impu
dens, quæ verecunda hæc pagina prætermittit.
Ego incredibilis tuæ benignitatis non tam gra
uia testimonia, quæ loco moueri nequeant: sed