Esto figura AB, cuius termini omnis cauitas sit interior
& certum in ea punctum E, talis partis AB, figuræ qua
lem diximus centrum grauitatis esse possit. Dico pun
ctum E, esse figuræ AB, centrum grauitatis. Si enim
E, non est, erit aliud, esto F: & iuncta EF producatur,
& sumatur in illa extra figuræ AB, terminum, quodlibet
punctum G; & vt est FE, ad EG, ita sit alia magnitudo
K, ad figuram AB, &
ex vi hypothesis sit pars
quædam CD, figuræ
AB, cuius centrum gra
uitatis E, talis vt abla
ta relinquat AC, minus
magnitudine K. Mi
nor igitur proportio erit
AC, ad AB, quàm K,
ad AB, hoc est quàm
FE, ad EG; fiat vt
AC, ad AB, ita EF,
ad FGH: sed F, est cen
trum grauitatis totius
AB, & E, vnius par
tis CD; reliquæ igitur

partis AC, centrum grauitatis erit H, vltra punctum G: sed
G, cadit extra terminum figuræ AC; multo igitur magis H:
Quod est absurdum. Non igitur aliud punctum à puncto
E; punctum igitur E, figuræ AB, erit centrum grauitatis
Quod demonstrandum erat.