liqui solidi AEBFC centrum grauitatis esse G. Secta
enim BD bifariam in puncto H, & posita GK ipsius GH
minori quantacumque longitudine proposita, sumptoque
in GK quolibet puncto L, intelligantur id enim (fieri pos
se manifestum est ex supra demonstratis) tres figuræ vna in
scripta conoidi EBF, & duæ circumscriptæ altera alteri
conoidum, vt supra factum est, compositæ ex cylindris
æqualium altitudinum ita multiplicatis, vt vtrumque illud
accidat; & vt secundi excessus centrum grauitatis quod sit
M (omnium autem trium dictorum excessuum in axe
BD erunt centra grauitatis) sit puncto G propinquius

quàm punctum L: & vt primus excessus ad secundum mi
norem habeat proportionem ea, quæ est LK, ad KH. Dein
de vt HK ad KL, ita sit HN ad NM, & vt primus
excessus ad secundum, ita MO ad OH. Quoniam igitur
cylindri omnes deficientes, & summus integer, ex quibus
primus excessus constat, inter se sunt æquales, habentque
in axe BD centra grauitatis æqualibus interuallis à bipar
titi axis BD sectione H & inter se distantia; totius pri
mi excessus centrum grauitatis erit H: secundi autem ex
cessus centrum grauitatis ponitur M; cum igitur sit vt pri
mus excessus ad secundum, ita ex contraria parte MO