basis vnà cum minori, ad duplum minoris, vnà
cum maiori.

Sit conoidis parabolici ABC, cuius axis BD frustum
AEFC, eius maior basis circulus, cuius diameter AC, mi
nor, cuius diameter EF: in eadem parabola per axem, axis
autem DG, in quo frusti AEFC sit centrum grauitatis H.
Dico esse vt duplum circuli AC, vnà cum circulo EF, ad
duplum circuli EF vna cum circulo AC, ita GH, ad HD.
Iungantur enim re
ctæ AKB, BLC.
Quoniam igitur
qua ratione osten
dimus conoides,
& triangulum A
BC, commune
habere in linea
BD centrum gra
uitatis, eadem pror
sus remanet de
monstratum, frusti

AEFC centrum grauitatis H, idem esse quod trapezij AK
FC; erit duarum parallelarum AG, KL vt dupla ipsius
AC, vnà cum KL, ad duplam ipsius KL, vnà cum AC
ita GH ad HD: secat enim DG ipsas AC, KL bifa
riam. Sed vt AC ad KL ita est circulus AC ad circu
lum EF, ex demonstratione antecedentis, hoc est vt dupla
ipsius AC vnà cum KL ad duplam ipsius KL vnà cum
AC, ita duplum circuli AC vna cum circulo KL ad du
plum circuli KL vnà cum circulo AC; vt igitur est du
plum circuli AC, vnà cum circulo EF, ad duplum circu
li EF, vnà cum circulo AC; ita erit GH ad HD.
Quod demonstrandum erat.