da ftatim proferam, qua PETRVS ALDOBRAN
DINVS tuus nepos, domi forisque clarissimus
Cardinalis, cuius inter familiares itidem, bene
ficijsque deuinctos locum habeo, suæ erga me hu
manitatis testimonia ab inuidiæ satellite & mi
nistra calumnia tueatur: quando duobus talibus
viris animi mei captum beneficentia sua pericli
tantibus, duplex periculum subire sum coactus.
Sed iam verbosæ epistolæ, & tuo fastidio finem im
positurus peto à te vnum; vt tibi persuadeas, me
inter tuos famulos, quos ære proprio, & victu quo
tidiano liberaliter sustentas, eorum, qui pro te
emori possunt, amore, constantia, fidelitate nemini
planè concedere.
Sic tua omnia præstantissima
facinora Princeps magnanime, & pietatis colu
men, Deus Opt. Max. tibi fortunet, quem ad ma
iores in dies res gerendas in longum æuum inco
lumen, felicemque conseruet.
Valet.