65
rectælineę LK. Et non dixit, quia VC sitipsi CX ęqualis.
Quare
codicem græcum ita restituendum censeo. τὰκέντ<10>κ τῶν
τοῦ
βὰ<10>εος μεγεθῶν, vt vertimus.

*

Ob se〈que〉ntis verò demonstrationis cognitionem, hoc pro
blema priùs ostendemus.

PROBLEMA.

Duarum expositarum magnitudinum incommensurabi­
lium altera vtcum〈que〉 secetur; magnitudinem tota secta ma­
gnitudine
minorem, & altero segmentomaiorem, alteri ve­
expositæ magnitudini commensurabilem inuenire.

Sint duæ magnitudi­
nes
incommensurabiles

AE BC. seceturquè ipsa­
rum
altera, putà BC, vt­
cum〈que〉 in D. oportet
magnitudinem
inuenire
minorem
quidem BC,
maiorem
verò BD, quæ sitipsi AE commensurabilis. Au­
feratur
ab AE pars dimidia, rursus dimidiæ partis ipsius AE
dimidia
auferatur; & eius, quæ remanet, adhuc dimidia; idquè
semper
fiat, donec relinquatur magnitudo minor, quàm DE.
quod
quidem perspicuum est posse fieri ex prima decimi Eu­
clidis propositione. sitita〈que〉 AF, quæ minor existat, quàm
DC. quippe quę AF, cùm sit abla ta ex AE semper per dimi
diam
partem, metietur vti〈que〉 AF ipsam AE. Deinde mul­
tiplicetur
AF super BD, tum demum multiplicatio vltima,
vel
in puncto D cadet, vel minus. si cadet; seceturex DE
magnitudo
DG ęqualis AF. quod quidem fiet, quoniam AF
minor
est DC. Quoniam igitur AF metitur BD, & DG;
metietur
AF totam BG. Sed & ipsam AE metitur; etgo
AF ipsarum BG AE communis existit mensura, ac propte­
rea
BG ipsi AE commensurabilis existir; quæ quidem BG
minor
est BC, maior verò BD. Si verò vltima multi­
plicatio
ipsius AF super BD non cadet in D. sed in H,
erit
vti〈que〉 HD minor AF. nam si HD ipsi AF esset ęqualis,