1

GVIDIVBALDI
E
MARCHIONIBVS
MONTIS
.

PRAEFATIO:

Mechanica facultas non solùm ab imperitis,
verùm
etiam ab eruditis admirabilis sem­
per
habita fuit; eorum enim, quę in admi­
rationem
homines trahunt, duo esse gene­
ra
Aristoteles in principio suarum quęstionum
Meehanicarum asseruit; quorum sanè alte
rum
ad ea pertinet, quæ natura quidem,
proximis
tamen ipsorum causis latentibus in lucem prodeunt;
alterum
verò spectat ad ea, quę pręter naturam, & arte fiunt;
quibus
natura superari videtur (quamquam & ipsa plurimùm
momenti
ad se ipsam euincendam tune quo〈que〉 afferat) &
quod
naturę uiribus in lucem prodire nequit, id arte fieri con
tingat
, ob idquè maiorem adhuc admirationem excitat, quòd
ars
naturę ęmula, quasi aduersus naturam ipugnans, cam supe­
ret
, & tanquan vim ipsi in ferre videatur; cuius sanè operationis
causa
quo〈que〉 cognita admirationem parit; cùm exigua admo
dum
ad tanti operis productionem appareat. admirabile est sa­
ipsius artis magisterium, cùm adeò potens sit, vt effectus na­
turę
repugnantes producere tentet. quippè quibus, nisi ita sen
sibus
subijciàntur; vt tangi propemodum, & conspici possint,
vix
fides adhibeatur; idquè non sine admiratione adhuc cogni
tum
, ac persuasum nobis esse possit. huiusmodi autem mira­
bilium
operum opifex est ipsa mechanica disciplina, tam na­
turę
ęmula, quàm oppugnatrix valida. Hęc enim grauia pro
prio
fermè nutu sursum attolli, magnaquè pondera ab exigua