15
cetur se esse pertractaturum de planis æquæponderantibus, si
ue de centris grauitatum planorum; cùm ea, quæ æ〈que〉ponde
rare debent, ponderare quo〈que〉 oporteat; si plana æ〈que〉ponde
rare debent, grauitate quadam illa prædita esse necesse est. quod
valdè à planorum natura abhorret, cùm grauitas, nonnisi cor
poribus, ne〈que〉 tamen omnibus competat. ipse tamen, dum
plana æ〈que〉ponderantia, vel centra grauitatum planorum se
explicaturum pollicetur, apertè supponit plana, ac superficies
graues existere, rem sanè immaginariam prorsus, ipsiusquè rei
naturæ nullatenus respondentem. ita vt Archimedes circa ea,
quæ omnino rei naturæ aduersantur, negotium sumpsisse vi
deatur. Verùm enimuero si Authoris mentem acuratiùs intuea
mur, rem planè egregiam, naturæquè rei apprimè consenta
neam ipsum pertractandam sumpsisse depræhendemus. Nam
quamuis plana, quatenus plana sunt, nullam habeant graui
tatem, non est tamen à rei natura, ne〈que〉 à ratione alienum,
quin possimus planorum, superficierum què centra grauitatis
depræhendere, ex quibus si suspendantur, planorum partes
vndiquè ęqualium momentorum consistentes maneant. quan
doquidem centrum grauitatis talis est naturæ, vt si mente con
cipiamus, rem aliquam in eius centro grauitatis appensam es
se, eo prorsus modo, quo reperitur, quiescat, & maneat. vt
antea declarauimus. & quamuis re ipsa, actù〈que〉 plana seorsum
à corporibus reperiri ne〈que〉ant; in ipsis tamen hæc ipsorum
circa centra grauitatis æ〈que〉ponderatio ad actum facilè redigi
poterit. Vt sit solidum AB pris

ma, cuius latera AE CF DB sint
horizonti erecta, superiorquè ba
sis ACD, 〈que〉m ad modum & in
ferior EFB sit horizonti æquidi
stans; sit autem plani ACD cen
trum grauitatis G, ex quo G si
suspendatur totum AB patet
planum ACD horizonti æqui
distans permanere, ac propterea
circa centrum grauitatis G æ〈que〉
ponderare. quod quidem, quamuis egeat demonstratione,