9
uertitur.

EIVSDEM ALIA DEFINITIO.

Centrum grauitatis vniuscuius〈que〉 solidæ figuræ est punctum
illud intra positum, circa quod vndi〈que〉 partes ęqualium mo
mentorum consistunt. si. enim per tale centrum ducatur planum fi
guram quomodo cun〈que〉 secans, semper in partes æ〈que〉ponde
rantes ipsam diuidet.

Hanc postremam definitionem, seu potiùs descriptionem
tradidit Federicus Commandinus in libro de centro grauita
tis solidorum. ex quipus sanè definitionibus elucescit natura,

at〈que〉 facultas centri grauitatis.
vt si punctum A fuerit centrum
grauitatis corporis BC, tunc
ex Pappi sententia, si BC suspem
datur ex A, magnitudo BC
eadem, qua reperitur, dispo
sitione locata manebit; ne〈que〉
partes ullas ipsius corporis, vt quę sunt ad

BC, circumuerti, ne〈que〉 omnino suum
mutare situm depræhendetur. si verò vt
Commandino placuit, A fuerit centrum
grauitatis magnitudinis BCD, eadem
què per punctum A vtcun〈que〉 secundùm
rectitudinem diuidatur, veluti per EAF.
tunc pars EBF ipsi ECDF æ〈que〉ponde
rabit, quamuis EBF, & ED sint magni
tudines inæquales. sæpenumero enim e
uenire solet, vt in diuisione figuræ per eius centrum graui
tatis ipsa aliquando in partes diuidatur æquales, ali
quando in partes inæquales: vt suo loco ostendemus:
semper tamen in partes diuiditur hinc inde æ〈que〉pon
derantes; non tamen seorsum constitutas, ab inuicen
què seiunctas, & veluti ad æquilibrium examinatas; vt pu
ta si EBF decem pondo ponderet; ED quo〈que〉 totidem
pependisse oporteat. res quippe non sic se habet, sed cas esse
in eo situ æ〈que〉ponderantes, in quo reperiuntur; vt neutra