Factus sit motus ex 'a' in 'b' naturaliter acceleratus: dico, quod si velocitas in omnibus punctis 'ab' fuisset eadem ac reperitur in puncto 'b', duplo citius fuisset peractum spacium 'ab'; quia velocitates omnes in singulis punctis 'ab' lineae, ad totidem velocitates quarum unaquaeque esset aequalis velocitati 'bc', eam habent rationem quam triangulus 'abc' ad rectangulum 'abcd'.

Sequitur ex hoc, quod si ad orizontem 'cd' fuerit planum 'ba' elevatum, sitque 'bc' dupla ad 'ba', mobile ex 'a' in 'b', et successive ex 'b' in 'c', temporibus aequalibus esse perven[c]turum: nam postquam est in 'b', per reliquam 'bc' uniformi velocitate et eadem movetur, qua in ipsomet termino 'b' post casum 'ab'. Patet rursus, totum tempus per 'abe' ad tempus per 'ab' esse sesquialterum.

Huic demonstrationi necessarium mihi videtur ostendisse antea, motum orizontalem uniformiter progredi in infinitum.