Si mobile aequabiliter latum duo pertranseat spacia, erunt tempora lationum inter se ut spatia peracta.

Pertranseat enim mobile aequabiliter latum duo spacia 'AB', 'BC', et sit tempus motus ex 'A' in 'B', 'DE'; tempus vero lationis 'BC' esto 'EF'. Dico ut spacium 'AB' ad spacium 'BC' ita esse tempus 'DE' ad tempus 'EF'. Protractis enim utrinque spaciis et temporibus, sumantur quotcunque spacia in 'AG' ipsi 'AB' aequalia, et totidem tempora in 'DI', tempori 'DE' similiter aequalia; et rursus in 'CH' sumantur secundum quamcunque multitudinem tempora ip spacia ipsi 'CB' aequalia, et totidem tempora in 'FK', tempori 'EF' aequalia: erunt itaque spacium 'BG' et tempus 'EI' aeque multiplicia spacii 'BA' et temporis 'ED' iuxta quamcunque multiplicationem accepta, et similiter 'HB' spacium et 'KE' tempus spacii 'CB' temporisque 'FE' aeque multiplicia in qualibet multiplicatione. Et quia 'DE' est tempus lationis per 'AB', erit totum tempus 'EI' tempus totius 'BG', cum motus ponatur aequabilis sintque in 'EI' tot tempora ipsi 'DE' aequalia, quot sunt in 'BG' spatia aequalia 'BA'; et similiter ostendetur 'KE' esse tempus lationis per 'HB'. Cum autem motus ponatur aequabilis, si spacium 'GB' esset aequale ipsi 'BH', et tempus 'IE' tempori 'EK' esset aequale. Et si 'GB' maius sit quam 'BH', et 'IE' quam 'EK' maius erit, et si minus, minus. Tempus igitur 'IE' et spacium 'GB' aequae [aeque] multiplicia sunt, iuxta quamcumque multiplicationem accepta, temporis 'DE' et spacii 'AB' et vel una aequatur vel una deficiunt vel una excedunt tempus 'EK' et spacium 'BH', aeque multiplicia temporis 'EF' et spacii 'BC' in qualibet multiplicatione: ergo ut spacium 'AB' ad spacium 'BC', ita tempus 'DE' ad tempus 'EF': quod erat demonstrandum.