Si aliquod mobile duplici motu aequabili moveatur, nempe orizontali et perpendiculari, impetus lationis ex utroque motu compositae erit potentia aequalis ambobus momentis priorum motuum. Moveatur enim aliquod mobile aequabiliter in perpendiculo ad uno motu, et eodem tempore feratur aequabiliter per orizontem 'cb' duplici latione, et mutationi perpendiculari respondeat spacium 'ab', lationi vero orizontali eodem tempore confectae respondeat 'bc'. Cum igitur per motus aequabiles conficiantur eodem tempore spacia 'ab', 'bc', erunt harum lationum momenta ut inter se ut ipsae linae 'ab', 'bc': mobile vero, quod secundum hasce duas mutationes movetur, describet diametrum 'ac' eodem tempore quo facit mutationem perpendicularem 'ab' et orizontalem 'bc', eritque momentum suae velocitatis ut 'ac'; 'ac' autem potentia aequatur ipsis 'ab', 'bc'; ergo momentum compositum ex utrisque momentis 'ab', 'bc' est potentia tantum illis simul sumptis aequale: quod erat demonstrandum.

In motu ex quiete eadem ratione intenditur velocitatis momentum, et tempus ipsius motus. Fiat enim motus per 'ab' ex quiete in 'a', et accipiatur quodlibet punctum 'c'; et ponatur 'ac' esse tempus casus per 'ac', et insuper momentum celeritatis in 'c' acquisitae esse rursus pariter ut 'ac', sumaturque rursus quodlibet punctum 'b'. Dico, tempus casus per 'ab' ad tempus per 'ac' esse ut momentum velocitatis in 'b' ad momentum in 'c' momentum velocitatis in 'b' ad momentum in 'c' esse ut tempus casus per 'ab' ad tempus per 'ac'. Sumatur 'as' media inter 'ba', 'ac', et cum positum sit tempus casus per 'ac' esse 'ac', erit 'as' tempus per 'ab'. Demonstrandum igitur est, momentum celeritatis in 'c' ad momentum caeleritatis [celeritatis] in 'b' esse ut 'ac' ad 'as'.

Sumantur orizontales 'cd', dupla ad 'ca', 'be' vero dupla ad 'ba'. Constat, ex demonstratis, cadens per 'ac', conversum in orizonte 'cd', conficere 'cd' motu aequabili aequali tempore atque ipsa confecit motu accelerato naturaliter 'ac'; et similiter, 'be' confici eodem tempore atque 'ab': sed tempus ipsius 'ab' est 'as': ergo orizontalis 'be' conficitur tempore 'as'. Fiat ut tempus 'sa' ad tempus 'ac', ita 'eb' ad 'bl'; cumque motus per 'be' sit aequabilis, erit spacium 'bl' peractum tempore 'ac' secundum momentum celeritatis in 'b': sed secundum momentum caeleritatis [celeritatis] in 'c' eodem tempore 'ac' conficitur spacium 'cd'; momenta autem celeritatis sunt inter se ut spacia, quae iuxta ipsa momenta eodem conficiuntur tempore: ergo momentum celeritatis in 'c' ad momentum celeritatis in 'b' est ut 'dc' ad 'bl'. Quia vero ut 'dc' ad 'be', ita ipsarum dimidia, nempe 'ca' ad 'ab'; ut autem 'eb' ad 'bl', ita 'ba' ad 'as'; ergo, ex aequali, ut 'dc' ad 'bl', ita 'ca' ad 'as': hoc est, ut momentum celeritatis in 'c' ad momentum celeritatis in 'b', ita 'ca' ad 'as', hoc est, tempus per 'ca' ad tempus per 'ab': quod erat demonstrandum.

Determinetur ergo impetus in singulis punctis parabolae 'bec' ex potentia momenti acquisiti per descensum 'ab', quod semper servatur idem et et determinat impetum orizontalem, et ex potentia alterius momenti acquisiti in descensu perpendiculari. Ut, v[erbi] g[ratia], in 'e' erit impetus determinatus a linea potente 'ab' et media inter 'db', 'bf', quae sit 'bg'.