Alberti, Leone Battista De re aedificatoria 1485 | ||||||
|
opus eminens amplius quam parietes iam positi parte diametri
sui nihilo minus dimidia: nihilo plus tertia bis.
Etusque rotun
di latitudo ex maximo istius quadrangulæ areæ diametro ca
piebat nihil minus dimidiam: nihil plus sextam quinquies.
Plu
rimi quintam occuparunt ter: iterabantque rotunda quadratis: et
uicissim secundo quadrato alterum rotundum quibus dixi ratio
nibus superimponentes ad quartam usque astructionem: et ornabant
quæ hactenus recensuimus.
non deerant per molem ipsam ascensus
commodissimi: et sacellorum religiones: et præsurgentes a parie
te in præcelsum columnationes: et inter columnas statuarum decus
et tituli aptis locis dispositi et collocati.
Sed iam uenio ad titulos.
Eorum fuit usus et multiplex et ua
rius apud ueteres.
Non. n.
sepulchris solum: sed et sacris ædi
bus et priuatis etiam domibus habebantur: Inscribebant inquit
Simacus / fastigiis templi nomina deorum quibus dicassent: nostri
sacellis cui et quo essent annorum tempore dicata inscribere assu
euerant.
Quod mihi uehementer placet.
Et ne sit hoc quidem
ab re / cum appulisset cizicum Crates philosophus: atque passim
priuatorum ædibus inscriptos uersiculos hosce inueniret.
Na
tus Iouis fortissimus uir Hercules hic habitabat: intret hanc
donum nihil mali: irrisit: suasitque potius inscriberent.
Hic
paupertas habitat.
Hanc. n.
omne monstri genus promptius et ua
lidius abacturam quam Herculem.
Sed tituli quidem erunt aut scrip
ti: quos epigrammata nuncupabant: aut notati signis et imagi
nibus.
Sepulchris Plato uersus non plus quattuor scriberent
edicebat.
Atqui tu media mihi inquit ille / carmen pone co
lumna: Sed breue: quod currens uector ab urbe legat.
Et cer
te nimia prolixitas cum alibi tum maxime in his perquam odiosa
est.
Aut si tandem paulo prolixior est: omnino sit elegans dictum:
habeatque in se quod animum moueat ad pietatem / misericordi
am: ad gratiam: quod ue legisse non poeniteat / et mandasse me
moriæ / et pronuntiasse iuuet.
Laudatur illud Omeneæ.
Si
pensare animas sinerent crudelia fata: Pensarem pro te cara Ome
næa libens.
At nunc / quod superest / fugiam lucemque deosque: Vt te