mentum afferent dignissimum: si frequentes occasiones offen
derint uiatores: quibus ad ducantur in sermones rerum præ
sertim dignarum. Facundus aiebat Laberius comes in uia pro
uehiculo est. Et profecto non minimum leuamur ab itinera
tionis tedio confabulatione. Qua de re cum in cæteris ma
iorum institutis eorum prudentiam maximi semper feci: tum
et in hoc uehementer laudo tametsi maiora spectarint inuen
to hoc de quo mox dicturi sumus: quam ut peregre proficiscen
tibus gratificarentur. Hominem inquit lex. xii. tabularum
in urbe ne sepellito: ne urito. Tum senatus etiam consulto
peruetusto cautum fecerant: ne mortuum quempiam intra ur
bis moenia sepellirent: præter uirgines uestales atque impe
ratorem: quod hi legibus non tenerentur. Valeriis inquit Plu
tarchus et fabriciis licebat honoris gratia sepelliri in foro:
sed eorum posteri cum eo imposuissent: illico face supposi
ta asportabant: indicantes id licere sed nolle. Ergo sepulchra
suorum locabant per agrum locis idoneis et conspicuis per per
uiam: atque efficiebant quoad per eorum facultates et arti
ficum manus licebat / ut essent illa quidem ornamentis refer
tissima. Stabant idcirco lineamentis astructa exquisitissi
mis. Non deerat columnarum copia. Splendebant crusta
tiones. Nitebant et statuæ / et signa / et tabulæ. Spectaban
tur ducti æro aut marmore uultus artificio pereleganti.
Quo instituto quantum illi quidem uiri sapientissimi et
rei publicæ et bonis moribus prospexerint / non est ut lon
gum prosequar. Tantum ea pertingam: quæ ad rem no
stram faciant. Etenim quid putes uiatores si quando uia ap
pia / aut quauis alia militari uia proficiscebantur: quod eas
intuerentur mirifice refertas copia monimentorum: an non
maiorem in modum delectabantur: cum hoc et illud atque
item alterum / atque item aliud sepulchrum ornatissimum sese
offerret: unde titulus effigiesque uirum illustrium recognosce
rentur. Quid igitur ex tam multis inditiis ueteris memoriæ / num
parum præstabatur occasionis / unde summorum hominum gesta re